AHA-moment

Wat één week je al kan opleveren! Ongekend.

Eén week gefocust op je fibromyalgie klachten zijn, en onderzoeken wat er echt aan de hand is.

Niet om de pijn heen leven, om er maar geen last van de hebben, maar het zien voor wat het is. Dan gebeuren er dingen, dan ontstaat er beweging.

Vorige week schreef ik over een lieve klant van me, die in eerste instantie niet over haar olifant in de kamer, haar fibromyalgie, wilde nadenken. (lees het hier)

Ze had jaren haar best gedaan om het te leren negeren en er juist geen aandacht aan te geven en nu moest ze het ineens vol in de schijnwerpers zetten. Ze vond me ineens niet zo leuk meer.

De eerste week had ze het dan ook niet gedaan, wat me niet erg verbaasde.

Maar wat me zeer zeker wél verbaasde, was hoe ze onze derde sessie binnen kwam!

Ik merkte bij binnenkomst al iets anders aan haar. En haar stem klonk ook steviger dan ik me herinnerde van de vorige keren.

Ik maakte een kop thee klaar en terwijl ik nog bezig was, stak ze al van wal.

“Weet je wat? Ik ben toch maar begonnen met dat dagboek van je. Ik dacht dat ik het vreselijk zou vinden, maar het was eigenlijk wel fijn om te doen. En nu blijf ik maar nadenken en ik heb ineens allerlei herinneringen.”

Wauw, van dat wil ik niet, naar het is wel fijn om te doen.

Terwijl zij haar eerste slok thee nam, vroeg ik haar wat er precies allemaal gebeurd was. En ze vertelde me dat ze in deze week van bewust aandacht geven aan haar fibromyalgie, drie AHA-momenten had gehad.

Ik deel ze hieronder met je.

AHA-moment 1:   Pijn is een minder groot probleem dan ik dacht

Ze had het gevoel dat pijn in haar knieën en bovenbenen het allergrootste probleem was.

Maar toen ze het een week in de gaten had gehouden, kwam ze er achter dat die pijn er niet 24 uur per dag was. Nou ja, niet heel de tijd even erg. Er zaten duidelijk pieken en dalen in.

En wat er boven kwam drijven, was dat er iets anders wél heel de tijd aanwezig was.

Ze was moe. En niet moe, want ik heb zoveel gedaan. Maar een moe, die uit haar botten leek te komen.

Een vermoeidheid zonder begin of einde.

Dus de pijn was een minder groot probleem dan het gevoel van eindeloze vermoeidheid.

Dat was een verrassing voor haar.

AHA-moment 2:   Mijn klachten worden getriggerd

Omdat fibromyalgie niet uit maar één klacht bestaat, was ze ook bezig geweest met het onderzoeken van de verschillende klachten. En ze was erachter gekomen dat voornamelijk haar pijnklachten erger werden doordat ze getriggerd werd.

Er was één heel specifieke situatie in de week geweest, waarna de klachten heel erg werden. Ze had een gesprek gehad met haar dochter, waar het niet zo goed mee gaat. Zij kon niets doen om het beter te maken en maakte zich heel erg zorgen. Na het gesprek moest ze gaan liggen en de volgende dag was de pijn erger dan de dagen ervoor.

AHA-moment 3:   Er zit een patroon in mijn klachten

Omdat ze zo bezig was met het monitoren van haar klachten en er over te schrijven, merkte ze dat ze er ook door de dag heen over aan het denken was.

En op onverwachte momenten, kwamen er dingen naar boven, waar ze in geen tijden over na had gedacht. Herinneringen uit haar jeugd, van situaties waarin pijn ook een rol speelde.

Ze had nog nooit verband gelegd tussen de situatie van nu met situaties van vroeger, maar ineens zag ze het heel helder.

Hoe had ze het nog niet eerder zo gezien?

Wat toen een thema in haar leven was, is het nu eigenlijk weer, of misschien wel nog steeds.

Het rolde allemaal door elkaar en over elkaar heen. En hoewel ze heel blij was, dat er meer duidelijk werd, vond ze het tegelijkertijd ook wel beangstigend.

Want hoe doe je hier nu wat mee? Hoe verwerk je dit en zorg je ervoor dat het je niet overweldigd?

Gelukkig hoef je niet direct met alles iets te doen.

En dankzij de AHA-momenten die ze gehad had, konden we juist heel duidelijk op een rijtje zetten waar nu de prioriteiten lagen.

We gingen eerst de nadruk leggen op de vermoeidheid, want dat was hetgeen waar ze eigenlijk het meest last van had.

En dan daarbij aandacht geven aan de triggers en de patronen van haar klachten, zodat ze kon leren herkennen en uiteindelijk voorkomen.

Dit is wat aandacht geven aan juist datgene wat je het liefst wilt negeren je kan opleveren.

Je ziet heel duidelijk wat er aan de hand is, kunt ontdekken waardoor het ontstaat en uiteindelijk leren hoe je het kunt voorkomen.

Super toch?

Wat waren belangrijke AHA-momenten voor jou? Deel je het hieronder met me?