Ben jij een Snoozer?

Als de wekker gaat, sta jij dan direct naast je bed? Of hebben de buren eerder genoeg van jouw wekker en slaap je er makkelijk doorheen? Of ben jij iemand die wel 10 keer achter elkaar op de snooze knop kan drukken?

Iedereen heeft zo z’n eigen manier van omgaan met het onvermijdelijke, in dit geval uit je bed komen. De één is alert en staat direct paraat, de tweede heeft niet eens door dat er iets aan de hand is en de derde merkt het wel, maar blijft doen alsof het niet zo is.

Hoe kom ik hier nou ineens bij? En wat heeft dat in hemelsnaam te maken met acupunctuur, chronische pijn, of ook maar iets met gezondheid?

Ik leg het je uit, want mijn hersenen leggen soms raar verbanden.

Het komt door een gedachte die ik gisteren had.

Wat zegt die klok?

In mijn vorige leven werkte ik als productieleider in het theater en er kwam een productie op mijn pad die heette “Wat zegt die klok?” Wat toen door de schrijvers werd uitgelegd als Rotterdamse jeugdtaal voor “Hoe laat is het?”

Het is een uitdrukking die me altijd bij is gebleven, omdat ik hem zo mooi beeldend vind. Tijd is zo’n abstract begrip en door het te benaderen als iets wat een klok zegt, maakt je het heel concreet. De klok als communicator, in plaats van slechts een voorwerp spreekt me ook erg aan.

Gisteren dus. Ik was aan het werk en had nul besef van tijd, omdat ik heerlijk in een flow zat en begon me een beetje wiebelig te voelen. Waarschijnlijk wat te eten nodig en mijn eerste gedachte was “Wat zegt die klok?” Nu zei die klok dat het 12.30 uur was, dus niet zo gek dat ik trek had. (Maar wel bijzonder dat ik dus eerst wilde weten hoe laat het was, om voor mezelf te kunnen bevestigen dat ik wiebelig van de trek was…) En het zinnetje liet me om de één of andere reden niet meer los.

Ik bleef er maar over nadenken en voelde door hoe ik er zelf ’s middags mee omgegaan was, dat er een verband (of wel meer) is tussen hoe we luisteren naar een klok en hoe we luisteren naar ons lichaam.

Wat zegt dat lichaam?

Zo is de uitdrukking er natuurlijk al; “Luisteren naar je lichaam”, wat impliceert dat je lichaam je iets te vertellen heeft, je iets zegt, net als die klok. Maar ook ons lichaam zien we vaak als een gebruiksvoorwerp, waar we niet altijd even veel aandacht aan besteden. En net als bij een wekker, kun je bij het eerste signaal direct actie ondernemen, het niet eens opmerken omdat je teveel met andere dingen bezig bent, óf je kunt op de snooze knop drukken. Dus het signaal wel waarnemen, maar negeren, wegdrukken of onderdrukken.

En in die laatste twee gevallen kan de boel goed in de soep draaien, zowel bij de klok als bij je lichaam.

Voorbeeldje:

Stel je voor dat je lichaam je het signaal ‘moe’ geeft. Als je hier alert op reageert, onderzoek je waarom je moe bent, en wat je anders kunt doen om je dus niet moe te voelen. Je pakt het direct aan en het wordt niet erger.

Ben je druk met het leven, allerlei afspraken, dingen die nog moeten gebeuren, heb je het niet eens door dat je moe bent. Je reageert er dus niet direct op en je lichaam zal je andere signalen moeten gaan geven om je als het ware wakker te maken. Misschien krijg je last van je rug, of een lekkere migraine aanval. Allemaal te vergelijken met de buren die ineens staan aan te bellen omdat jij jouw wekker niet hoort, maar zij wel! En jij wordt uiteindelijk wakker door het “andere” geluid. Het geluid van de wekker hóór je niet eens meer, maar het ongewone geluid van de deurbel en het bonzen op de muren wel, omdat dit nieuwe geluiden zijn, waar je wel alert op reageert. Net zo met de rugpijn of de migraine, die maken je er dan wel alert op dat er iets moet gebeuren.

Als je een snoozer bent, dan voel je dat je moe bent, maar je wilt er niet aan en je zal er alles aan doen om het niet waar te laten zijn dat je moe bent. Misschien ga je juist extra veel doen, of ga je lekker aan de energiedrankjes om door te kunnen gaan, dus negeren en onderdrukken. En het probleem wordt ook in dit geval steeds groter, met als verschil dat de doorslapers het niet beseffen en uiteindelijk wel wakker worden van andere geluiden, maar dat de snoozers écht alles op snooze kunnen zetten. En dat is een groot gevaar.

Ik hoop dat je mijn gedachtegang een beetje hebt kunnen volgen en dat je vervolgens ook mijn vraag begrijpt.

Ben jij een snoozer?

Het is dus best een relevante vraag om te stellen en zeker voor mensen die chronische pijn hebben.

Ik weet dat dit misschien niet leuk is om te lezen en confronterend kan zijn, maar het is wel belangrijk om voor jezelf hier een eerlijk antwoord op te geven. Want als jij weet dat er iets dieper niet goed zit en je stelt de confrontatie hiermee steeds maar uit, komt uiteindelijk het punt dat het probleem zo verschrikkelijk groot is geworden, dat eruit komen bijna niet meer te doen is.

Jouw pijn is het signaal van je lichaam dat je op onderzoek moet gaan naar de oorzaak. Dat je wakker moet worden en op moet staan. Dat signaal is waarschijnlijk begonnen op een heel behapbaar niveau. Maar inmiddels staat er een wekker naast je bed te rinkelen, heeft je buurvrouw al drie keer aangebeld, staat de buurman op de muur te bonzen en is misschien al iemand onderweg om je deur open te breken. En hoe lang snooze je dan door?

Ben jij een secret snoozer, maar wil je dat niet meer zijn en  ma heb je daar wat externe ondersteuning bij nodig? Boek dan hier een gratis Skype sessie met mij. In deze Prikkel Sessie van 20 minuten geef ik je direct toe te passen tips waarmee jij kunt stoppen met snoozen.