Bewust Uitrustmomentje

Wanneer was de laatste keer dat jij bewust hebt uitgerust?

Nee, ik bedoel niet wanneer ben je op de bank gaan liggen, omdat je kapot was na alleen maar de boodschappen doen. En ook niet wanneer je langer in bed bent blijven liggen, omdat je lijf simpelweg niet kón opstaan.

Wanneer heb jij voor het laatst tijd vóóraf tijd ingepland voor een uurtje niksen, een relax massage, of een weekendje weg in je eentje?

Als ik ’t van een afstandje even inschat; Té lang geleden.

(Als het voor jou deze week nog was: HULDE!! En heb je je volgende uitrustmomentje ook al ingepland?)

Wat ik veel hoor van de vrouwen in mijn praktijk, is dat ze het heel lastig vinden om zo’n bewust uitrustmomentje voor zichzelf te nemen.

Ze lopen rond met constante pijn in hun lichaam, hebben minimaal energie en nóg is het belangrijker om het huis gepoetst te hebben, om te zorgen voor man en kinderen die best wat meer zelf zouden kunnen doen en de prak op tijd op tafel te hebben.

Waarom?!

Mijn vraag is dan ook standaard: Vallen er doden als jij om te beginnen één uurtje per dag niet voor anderen klaar staat, maar jezelf even prioriteit geeft. Gebeuren er verschrikkelijke dingen als jij de boel de boel laat en uit eten gaat met een vriendin.

Nee, natuurlijk niet.

Schuldgevoel

Maar wat deze lieve, zorgzame vrouwen het allermeest dwars zit en tegenhoudt, is een schuldgevoel.

En dat is waarschijnlijk ook zo bij jou.

Je voelt je schuldig, omdat je dan anderen in de steek laat, dat je geen goede moeder bent, dat je geen echtgenote bent zo als het nu eenmaal hoort. Maar wie zegt dat?

Meestal jij zelf.

Je hebt zelf de lat zo verschrikkelijk hoog liggen wat betreft zorgen voor anderen en hoe het eigenlijk heurt, dat je jezelf volledig uit beeld verliezen.

En dat is wanneer je lichaam gillend en schreeuwend aan de rem probeert te trekken.

Want zelfs al zou je écht aan die onrealistisch hoge standaarden (die je jezelf oplegt) moeten voldoen, dan is het belangrijkste onderdeel nog steeds JIJ.

En als je dus de persoon die alles uit moet voeren, blijft behandelen als een onverwoestbare machine, dan krijg je uiteindelijk niets meer voor elkaar.

Spoiler alert: Je bent geen onverwoestbare machine.

Uitgemergeld ezeltje

Als je jezelf ergens mee zou willen vergelijken, dan opteer ik voor zo’n uitgemergeld ezeltje, dat dapper de kar voort blijft trekken. Dat maar door blijft gaan en slaag krijgt. Alleen ben jij degene die de zweep zelf vast heeft.

Deze vergelijking is misschien een klap in je gezicht, maar dit is hoe ik het van de buitenkant zie.

Dit is geen kritiek op je zorgzame aard en de liefde die je hebt voor de mensen om je heen. Dit is een wake-up call om een beter voor jezelf te gaan zorgen. Om jezelf niet altijd maar tot het uitstere te drijven. Om je herinneren dat je pas écht goed voor anderen kunt zorgen, wanneer je eerst goed voor jezelf zorgt.

Een auto heeft ook regelmatig onderhoud nodig om je veilig te blijven vervoeren. En dat lieve ezeltje zou het werk veel langer en met meer plezier volhouden, met regelmatig rust in voldoende stro, met af en toe een lekkere wortel.

Je hoeft jezelf niet voorbij te gaan om een goede moeder of een lieve vriendin te zijn. Het is juist belangrijk dat je jezelf ook die zorgzaamheid gunt die je zo vrijelijk uitdeelt aan anderen.

Ikzelf heb het ook moeten leren: Je kunt pas uitdelen, wanneer je zelf genoeg hebt.

En daarom plan ik regelmatig tijd voor mezelf in. Of het nou een kop thee, met een boek is, of een weekend weg. Het is nodig dat ik mijn batterij regelmatig oplaad, om er daarna weer helemaal te zijn.

Was dit een eye opener voor je? Ben jij ook iemand die eigenlijk vaker een bewust uitrustmomentje in zou moeten plannen?

Wat ga jij morgen doen, of juist laten, om bewust uit te rusten? Wil je dat hieronder met me delen?