Onrust door rust

Er gebeurt iets raars in deze dagen. Iets vreemds, iets ongewenst. Maar misschien is dit wel een cadeautje verpakt in krantenpapier. Ik hoor het van mijn klanten en ik merk het zelf ook.

Bij mij voelde het als een onbestemd, een beetje zeurend gevoel in mijn onderbuik. Eerst even gecheckt of het niet de tijd van de maand was.

Nee, dat was het niet.

Het voelde ook wat onbehagelijker, ik had er geen grip op. Tot ik het ineens begreep; Ik word onrustig van de rust.

We zitten nu dik twee weken thuis, om onszelf en anderen te beschermen voor dat rot virus. Ik heb allerlei consulten af moeten zeggen en mijn agenda is een stuk leger. Ik weet niet wat er komen gaat.

Het is een controle dingetje.

Ik had het allemaal gepland en dat gaat nu niet door. Balen.

Ineens komt alles tot stilstand.

Ik sprak een aantal van mijn mensen de afgelopen week, die allemaal op hun eigen manier ook een vorm van onrust ervaren, door de rust die er nu is.

Misschien herken je het wel.

“Ik merk dat mijn lichaam minder pijn doet. Ik hoef niet meer naar m’n werk, wat ik verschrikkelijk vond en dat zorgt ervoor dat ik niet zo gespannen ben. Maar ik ben wel heel erg aan het malen en slaap slechter. Mijn hoofd maakt overuren nu.”

“Ik ga altijd maar door en door. Dat kan nu even niet. Lekker rustig, maar ik merk dat nu de oude spoken tevoorschijn komen. Dat maakt me onrustig, dat wil ik helemaal niet!”

Lichamen komen tot rust, heel fijn voor de lichamelijke klachten.

Het geeft ruimte.

Maar als je maar door, door, door bleef gaan om oud zeer weg te drukken, dan heeft dat nu de kans om weer in het zicht te komen.

En daar zat je nu net niet op te wachten.

Wanneer je maar met een stok in de vijver blijft roeren, dan blijft het water troebel. Haal je de stok uit het water, dan wordt het langzaam weer helder. Maar dan zie je ook wat er allemaal op de bodem ligt aan oude schoenen en plastic zakjes.

Niet fraai, maar wel een kans om het op te gaan ruimen.

Dat is natuurlijk ook wat dat onrustige gevoel teweeg brengt.

Je wilt misschien wel opruimen, maar je bent zo bang dat als je aan die ene schoen gaat trekken, dat er dan meteen een kapotte fiets mee los komt.

Dat is een mogelijkheid. En dat kan spannend zijn.

De mensen die ik sprak, doen mee met mijn online programma “Grip op je Pijn”.

En eigenlijk is dat precies wat ik hierboven beschreef. Het zichtbaar maken en opruimen van de troep op de bodem van de vijver. Waardoor jij grip kunt krijgen op je pijnklachten.

Je doet het dan niet alleen, maar ik help je erbij.

Dat maakt het een stuk lichter en overzichtelijker, toch?

Merk jij ook dat je chronische pijnklachten nu in verplichte rust minder worden?

En heb jij ook dat dat door die rust, je onrust eigenlijk toeneemt?

Ben jij ook zo gewend om maar dóór te blijven gaan, ondanks de pijn en vermoeidheid?

Heb je angst voor wat er zichtbaar gaat worden in jouw vijver, nu je even niet kunt roeren?

Maar wil je die troep op de bodem wel heel graag op gaan ruimen, zodat jij straks grip hebt op jouw pijnklachten?

Stuur me dan een berichtje.

Dan neem ik contact met je op en kijken we samen hoe jij daarmee aan de slag kunt en wat ik kan doen om jou daarbij te helpen.

_________________________________

Ik zal de komende weken veel aanwezig zijn op Facebook en Instagram, om hier nog steeds iedereen te ondersteunen met tips voor het leven met chronische pijn. Volg je me daar al?