Wie niet weg is, is gezien!

“Wie niet weg is, is gezien. Iiiiiiik kom!!!”

Ik heb verstoppertje altijd één van de leukste spelletjes gevonden. Vroeger speelden we het na schooltijd vaak in grote groepen, van soms wel 20 kinderen. Er werd een gebied afgesproken, een zoeker aangewezen. En daar gingen we.

Na de “IK KOM!” moest ik natuurlijk prompt heel nodig plassen, want het was super spannend.

Jezelf zo klein mogelijk maken en zelfs je adem inhouden als de zoeker in de buurt is. Niet bewegen, want ieder ritseltje kan je verraden.

Ik voel de spanning in mijn lijf, terwijl ik het schrijf.

Tegenwoordig speel ik verstoppertje met mijn zoontje. Hij is zeven en vind steeds betere plekjes. Al verraad hij zichzelf nog regelmatig, omdat hij zo moet lachen van de spanning.

Juist gevonden willen worden

Wonderbaarlijk genoeg blijk ik ook in mijn praktijk regelmatig de zoeker te zijn. Wel in een héél andere vorm van verstoppertje.

Hier wil de verstopper eigenlijk heel graag gezien worden. Maar door vaak jaren steeds dieper weggestopt te zitten, kan ze niet opspringen en “BUUT VRIJ!” roepen.

Door tijdens gesprekken kleine aanwijzingen te laten vallen, zet ze me op het juiste spoor en kan ik haar steeds beter zien. Tot ik haar gevonden heb.

Echt gezien worden, wanneer je je, al dan niet expres,  een tijd hebt verstopt, kan super spannend zijn.

Want wanneer je echt gezien wordt, dan staat alles in het licht. Ook dat waar je je rot over voelt, waar je verdrietig van wordt. En dat kan eng zijn.

Zit jij ook heel goed verstopt, maar wil je eigenlijk wel graag gezien worden?

Zoeker gezocht

De mensen die bij mij in de praktijk komen zijn vaak verstoppers op zoek naar een zoeker. Al tijden willen ze achter hun verschillende klachten tevoorschijn komen, maar ze weten niet goed meer hoe ze dat alleen moeten doen.

Het kan dan heel fijn zijn, wanneer iemand dan ook jouw kant op komt. Dat maakt het wat makkelijker.

Wat ik vaak hoor van de mensen die het “spel” aangaan, is dat ze de meeste angst voelen, wanneer ze net beginnen. Eigenlijk net als de spanning die je voelt als de zoeker “Ik kom!” roept. Nu gaat het écht beginnen.

Maar dat is de angst van  “Wat nou als?”.

Het is de angst vóórdat je gezien wordt, want zodra je gezien bent, is de angst weg. Dan is er juist opluchting. Je hoeft niet meer verkrampt in de struiken te zitten. Je mag je armen en benen strekken en in beweging komen. Dan ren je zo snel mogelijk naar de buut, om vrij te zijn.

Ik vind het tof dat ik voor mensen de zoeker mag zijn. Dat ze mij vertrouwen om ze te helpen om achter hun pijnklachten vandaan te komen. En dat ze het spel aangaan, ook al is het spannend.

Wil jij ook gevonden worden, maar zit je te goed verstopt achter pijnklachten?

Ben je op zoek naar een zoeker, die je tegemoet komt en die je helpt om bij de buut te komen?

Neem dan contact met me op.